فصل چهارم: آلودگي و طهارت روح

همان طور که داروشناسان و پزشکان، خواص اشيا را بازگو مي کنند، انبيا که طبيبان روحند نيز آمدند تا خواص افعال و اوصاف انسان را به انسان بفهمانند. يکي از ره آوردهاي نبوت عامه اين است که گناه، سم است و تدريجا انسان رامسموم مي کند. پس از آن هيچ کاري از انسان مسموم، ساخته نيست و قدرت دفاع ندارد؛ اگر بدن، مسموم شود، روح، بدن را ترک مي کند و در نتيجه، بدن مي پوسد و روح مي ماند. رنج بدن محدود به مدتي است که بدن مسموم، رنجور است، ولي اگر روح مسموم شد، حدي براي رنج آن نيست؛ زيرا روح، ابدي و تاثير سم بر آن نيز ابدي است. از اين رو انبيا (عليهم السلام) سعي کردند مردم را ازسم خوري برهانند و نفوس را مهذب کنند. در تعبيرات بلند اميرالمؤمنين (صلوات الله و سلامه عليه) آمده است که:

«مثل الدنيا کمثل الحية لين مسها قاتل سمها» (1)

يعني دنيا با زرق و برق فريبايي که دارد مانند ماري است که ظاهري خوش خط و خال دارد و درونش سم است.
1. نهج البلاغه، نامه 68.