راههاي تحصيل طهارت
قرآن کريم، ايمان و اعتقاد را طهارت مي داند و شرک را آلودگي معرفي مي کند:«کذلک يجعل الله الرجس علي الذين لا يؤمنون» (11)و با خطاب به پيغمبر به همه دستور مي دهد که از رجس و آلودگي هجرت کنيد:«و الرجز فاهجر» (12)
هجرت از رجس، به طهارت معنوي، مهم است نه هجرت جغرافيايي. اگر کسي از جهل به علم و از کفر به ايمان، و از رذايل اخلاقي به فضايل اخلاقي هجرت کند، چنين سير و سلوکي، هجرت کبري و يا هجرت وسطي است.
براي پرهيز از آلودگي و حصول پاکي نيز چند راه وجود دارد. گاهي آلودگي، تبديل به طهارت و گاهي محو مي شود.
گاهي جرم آلوده اي در پاي بوته گلي قرار مي گيرد و کم کم جذب و به طاهر تبديل مي شود و به صورت گل معطري در مي آيد. همان جرم آلوده اي که شامه رهگذري را مي آزرد آنگاه که به گل معطري تبديل شود عابر منزجر را وادار به استشمام مي کند.
خداي سبحان آلودگيها را از دو راه «محو» و «تبديل» برطرف مي کند، درباره محو مي فرمايد:«ان الحسنات يذهبن السيئات» (13)
کارهاي خير، بديها را از بين مي برد؛ و درباره تبديل مي فرمايد:«فاولئک يبدل الله سيئاتهم حسنات» (14).
خداوند، بديهاي انساني را که در مسير مستقيم حرکت مي کند، به خوبي تبديل مي کند. بنابراين، گاهي پاکها آلوده، وگاهي آلوده ها پاک مي شوند. اگر آلوده ها پاک شوند، به طبيعت اولي خود برمي گردند. از اين رو آلودگيها و «روث» را «رجيع» (برگردانده) مي گويند.
11. سوره انعام، آيه 125.12. سوره مدثر، آيه 5.13. سوره هود، آيه 114.14. سوره فرقان، آيه 70.