اثر شهود

کسي که به اين بارگاه منيع باريابد، خدا حمد و ثناي او را مي شنود. خداوند، سميع است و همه چيز را مي شنود:«و ان تجهر بالقول فانه يعلم السر و اخفي» (35).چون علم او شهودي است.
هنگامي که نمازگزار در رکوع مي گويد: «سبحان ربي العظيم و بحمده» چون سر از رکوع برمي دارد مي گويد: «سمع الله لمن حمده» . اين عبارت، از يک نظر دعاست و در بعضي از نصوص، نقل شده که ذات اقدس اله به زبان بنده اش مي گويد: «سمع الله لمن حمده» يعني، خدا ستايش بنده اش را شنيده است.
ذات اقدس اله دو «سمع» دارد: سمع مطلق، که همه چيز حتي بدگويي بدان را نيز مي شنود. و سمع خاص، همان چيزي که ما در تعبيرات محاوره اي مي گوييم: فلان کس حرف ما را نشنيده است؛ يعني به آن ترتيب اثر نداده است؛
نه اين که متوجه نشده. و اين که گفته مي شود: خدا «سميع الدعاء» است؛ يعني گوش به حرف دعاکننده داده و به آن ترتيب اثر مي دهد، و معناي، «سمع الله لمن حمده» اين خواهد بود که خداوند تحميد سالک واصل را شنيده مي گيرد و بر آن، آثار خاص را مترتب مي کند.
35. سوره طه، آيه 7.