حجاب خودي

عارف بزرگوار، مرحوم سيد حيدر آملي مي گويد: معلوم نيست راههاي مدرسه، پس از پنجاه يا شصت سال به مقصد برسد اما راه تهذيب، يک روزه يا يک لحظه به مقصد مي رسد ولي همتي مردانه طلب مي کند لذا گفته اند:«يک قدم بر خويشتن نه و آن دگر در کوي دوست» .
يعني راه نزديک است اما در همه موارد علمي و عملي کارهاي ما پسوند يا پيشوند شرک آلودي به نام «من» دارد؛ مي گوييم فلان خدمت بشود ولي به نام من تمام شود، فلان کتاب نوشته شود ولي من بنويسم. اين بيماري خودخواهي مبتلا به ماست و بايد درمان گردد.
امام باقر و امام کاظم (عليهما السلام) مي فرمايند: بين خدا و مخلوقاتش، هيچ حجابي غير از خود خلق نيست:«ليس بينه سبحانه و تعالي و بين خلقه حجاب غير خلقه» (56).
سراينده اهل دلي با الهام از اين حديث گفته:«تو خود حجاب خودي حافظ از ميان برخيز» .
به اين ترتيب، حجاب که قبلا سه ضلعي بود حال دو ضلعي شده، تا کنون حجاب را چنين تلقي مي کرديم که در آن سه طرف يا سه ضلع بود: «حاجب» ، «محجوب» و «محجوب عنه» ؛ مانند ديواري که ميان دو کس وجود داشته باشد و نيز در مسائل معنوي، اگر سالک صفت رذلي داشته و «لقاء الله» در کار باشد، آن صفت نمي گذارد که اين شخص به آن لقاء الله برسد. حال معلوم شده که اين صفت، در درون جان خود انسان هست، يعني خودبيني حجاب است، پس بين ما و خداي ما يک چيز، حجاب است و آن خود ماييم؛ وگرنه چيز ديگري در بين خلق و خالق نيست.
56. بحار، ج 3، ص 327، ح 27.