تيرگي چشم جان

بدترين دشمن براي ما نفس است. اگر از مسئله تهذيب روح و تزکيه نفس که بهترين هدف در فرهنگ قرآن کريم است غفلت نکنيم، هرگز جانمان را مسموم نمي کنيم؛ ولي ما که امامان و پيغمبر (عليهم السلام) هستند، ما را که مولي عليه آنان هستيم از خطر گناه با خبر کرده و به ما فرموده اند گناه چرک است:«کلا بل ران علي قلوبهم ما کانوا يکسبون» (99)
و کم کم به صورت حجابي ممتد مي شود و انسان گنه کار، جايي را نمي بيند.
از نظر قرآن کريم سراسر عالم، به قدري زيباست که خدا از آن به عنوان«احسن تقويم» (100)در باره انسان، يا «الذي احسن کل شي ء خلقه» (101) در مورد مخلوقات، ياد کرده است؛ ولي کور، جهان را تيره مي بيند؛ مثلا، اگر کسي عينک سبز، بر چشم بنهد، همه قلمرو ديد او سبز و اگر عينک زرد بر آن بگذارد، منطقه ديد او زرد و اگر عينک آبي بر آن نهد، منطقه ديد او آبي است. اگر انسان، چشم جان خود را تيره کند، جز تاريکي، چيزي را نمي بيند. ضجه ها و ناله هاي اهل معنا و اشکهايي که مي ريزند، براي شستشوي همان غبار است. از اين رو در دعاي کميل آمده است: «و سلاحه البکاء» (102)
يعني اسلحه انسان مؤمن، گريه است؛ زيرا براي هر چيز وسايلي لازم است و براي غبار روبي صحنه تيره آيينه هم سلاح لازم است. و سلاح آن شوينده ويژه اي است؛ آيينه دل را بايد با اشک شب و روز، شستشو و تطهير کرد.
99. سوره مطففين، آيه 14.100. سوره تين، آيه 4.101. سوره سجده، آيه 7.102. از فقرات دعاي کميل.