آلودگي دروني

قرآن کريم، درون انسان آلوده را مشخص کرده در اين باره مي فرمايد: اگر کارگزاري به حقوق حلالش نسازد و رشوه بگيرد، مانند کسي است که در درون خود، «کنيف» و چاه بدبويي حفر کرده باشد و رشوه دهنده، مثل آن است که در چاه بدبويي، دلوي بيندازد و مقداري لجن از آن استخراج کند:«و تدلوا بها الي الحکام» (114) به رشوه دهنده فرمود: تو وقتي رشوه دادي و مرتشي حقي را باطل و يا باطلي را حق و يا نوبت کسي را تضييع کرد، مثل آن است که دلوي در جان کارگزار انداخته، لجن در آورده باشي و در نهان و نهاد مرتشي هم جز لجن، چيز ديگري نيست.اگر کسي با اين وضع، آشنا بشود که مدينه فاضله را مردان آزاده مي سازند و مردان آزاده در پرتو اخلاق، ساخته مي شوند، هرگز حاضر نمي شود در درون خود، چاه بد بو حفر کند و با درون لجني زندگي کند و ديگران هم حاضر نيستند «ادلاء» کنند، يعني دلوي را در کنيف بدبوي او انداخته مشتي لجن از او استنباط و استخراج کنند. انبيا اين خطر را پيش بيني کرده، گفتند: به فکر زرق و برق ظاهر فريب نظامهاي الحادي نباشيد. زيرا اينها گلهاي زيبايي هستند که در مزبله ها روييده اند. نشانه اش طرز فکر و برخورد اين جامعه به ظاهر زيبا و فريبا با کشورهاي جهان سوم است. 114. سوره بقره، آيه 188. «ادلي» يعني دلو را در چاه انداخت.