هوس مداري و حاکميت فساد

در قرآن کريم، به منظور ارائه خطر، آيات فراواني وجود دارد مانند:«و لو اتبع الحق اهواءهم لفسدت السموات و الارض و من فيهن» (115):اگر حق و حقيقت، تابع هوس هوس مداران باشد (در بخش توحيد، تابع عقايد ملحدان اعتقادي باشد و رب را واحد نداند و به «ارباب متفرقون» (116)رضا بدهد، در مسائل اخلاقي، تابع رذيلت مدارها و در مسائل عبادي و احوال شخصي، تابع افراد هوس باز باشد) نظام کيهاني به هم مي خورد؛ اگر مسائل قانوني و حقوقي، تابع هوس اينها باشد، نه تنها زمين فاسد مي شود، بلکه فساد به آسمانها هم سرايت مي کند و اگر روزي بشر بر اثر پيشرفت علم، توانست در آسمانها هم کاري انجام دهد و در منظومه هاي شمسي نيرو پياده کرده و زندگي کند، آنجا هم مثل زمين فاسد خواهد شد.
قرآن در بخشي ديگر مي فرمايد:«ظهر الفساد في البر و البحر بما کسبت ايدي الناس» (117)
يعني، تبه کاران نه تنها خشکيها را به تباهي کشيده اند بلکه درياها را هم آلوده کرده اند. چنانکه در جنگ خليج فارس دريا هم آلوده شد و انسان معاصر با داشتن قانون محيط سالم و زيست در اثر نداشتن اخلاق نه در خشکي به سلامت زيست و نه در دريا از سلامت بهره برد.
ذات اقدس خداوند، اين فساد را هم گوشزد کرده، باز مي فرمايد:«و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض» (118):
اگر نيروهاي الهي در جامعه زندگي نکنند، تبهکاران همه زمين را تباه مي کنند. و در جاي ديگر مي فرمايد:«و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيع و صلوات و مساجد يذکر فيها اسم الله کثيرا» (119)
يعني، اگر به وسيله مردان فداکار و نستوه الهي، جلو تهاجم و تجاوز متجاوزان گرفته نشود، مراکز مذهب ويران مي شود؛ اين چهار آيه، نشان مي دهد که اگر افراد جامعه از رذيلت آزاد نشوند، هرگز توان تشکيل مدينه فاضله را نخواهند داشت و انبيا که يکي از اهداف اصيل آنها تامين و تاسيس مدينه فاضله است، در کمال دقت بررسي کرده اند که اين هدف سامي، جز با انسان شناسي و تهذيب روح و اخلاق، ميسر نيست.
115. سوره مؤمنون، آيه 71.116. سوره يوسف، آيه 39.117. سوره روم، آيه 41.118. سوره بقره، آيه 251.119. سوره حج، آيه 40.