نقطه آغازين سير و سلوک[288]

نقطه آغازين سير و سلوک، اراده است؛ اما خصوصيت مراد به اين اراده بها مي دهد. هر متحرکي اراده دارد، ليکن هر مريدي به اندازه وسعت هستي خود؛ انسان ناتوان، مسافت کم، انسان متوسط، مسافت متوسط و انسان توانمند، دورترين مسافت را اراده مي کند. اولين قدمي که يک زاهد يا عابد بر مي دارد و اولين مرحله اي که عارف مي پيمايد اراده است؛ اما مرادها متفاوت. قهرا جوهره اراده هم تفاوت پيدا مي کند. سالک تا در اين مرحله است او را «مريد» مي گويند. ديگران بر اثر حادثه اي متنبه مي شوند و اراده مي کنند که به سمتي حرکت کنند تا در دنيا و آخرت، آبرومند باشند. اين اراده زاهدانه يا عابدانه است که در حقيقت همان اراده بردگانه يا سوداگرانه است. اما عارف از همان آغاز خدا را طلب مي کند.