دام شيطان

در روايات اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) از تعلقات مادي به عنوان دام و وسيله صيد، و از بسياري از گناهان به عنوان «مصائد» يا «حبائل» شيطان ياد شده است
يعني، گناهان دامهايي است که شيطان به وسيله آنها انسانها را شکار مي کند و بندها و طنابهايي است که با آنها انسانها را به بند مي کشد و البته طنابها هم رنگارنگ و ضخيم و نازک است و شيطان هر کسي را با نوع خاصي مي فريبد. اگر ايمان کسي قوي باشد، با طناب ضخيم و اگر ضعيف باشد، با طناب باريک او را به بند مي کشد.
به هر تقدير گناه دام است و براي اين که پرنده اي را در دام، گرفتار کنند دانه اي در دام مي ريزند و زرق و برق و جاذبه به آن مي دهند و از اين رو در نصوص ديني آمده است: «حفت النار بالشهوات» (21): آتش جهنم با لذتها و شهوتها پيچيده و درهم آميخته است؛ به اين معنا که، درون، دام آتش و بيرون، جام شهوت است و انسان به طمع جام شهوت به دام شعله مي افتد. چنان که:
«حفت الجنة بالمکاره» (22) بهشت با سختيها پيچيده است؛ يعني بهشت در درون سختيها وجود دارد، درون، دام محبت و بيرون، جام محنت است. بنابر اين دامهايي که در رسالة الطير بدانها اشاره شده است مسبوق به تعبيرهاي موجود در نصوص ديني سابقه دارد.
--------------------------------
21. نهج البلاغه، خطبه 176.22. همان.