پنجم: انابه[251]

«انابه» يا از «ناب ينوب» به معناي نوبت گرفتن و يا از «ناب ينيب» به معناي انقطاع، است. بنابراين، «منيب» کسي است که مکرارا نوبت بگيرد تا ببيند در رحمت ويژه الهي چه هنگام باز مي شود تا او وارد گردد؛ يا منيب، کسي است که از غير خدا منقطع و به خدا مرتبط باشد و قرآن کريم از انابه به عظمت ياد مي کند:
«انيبوا الي ربکم» (1)
و خداوند منيب را دوست دارد و مي فرمايد منيب، از تذکره الهي متذکر مي شود:
«و ما يتذکر الا من ينيب» (2)
و سرانجام دلهاي منيب پرهيزکاران را به بهشت مژده مي دهد:
«و ازلفت الجنة للمتقين غير بعيد هذا ما توعدون لکل اواب حفيظ من خشي الرحمن بالغيب و جاء بقلب منيب ادخلوها بسلام ذلک يوم الخلود» (3).
1. سوره زمر، آيه 54.2. سوره غافر، آيه 13.3. سوره ق، آيات 31 34.