مشرکان اخلاقي

در قرآن کريم، قياسي ذکر شده است که صغراي آن را آيه شريفه
«و ما يؤمن اکثرهم بالله الا و هم مشرکون» (25)
و کبراي آن را کريمه
«انما المشرکون نجس» (26)
بيان مي کند. برخي از فقهاي بزرگوار ما از آيه اخير، حکم فقهي نجاست ظاهري مشرک را استنباط مي کنند، ولي به هر تقدير نجاست و قذارت باطني مشرکان از آن استفاده مي شود؛ اما مؤمنان فاسق، گر چه شرک مصطلح ندارند و از نظر حکم فقهي، پاک
[236]هستند، ليکن از نظر بحثهاي اخلاقي و کلامي، آلوده اند و اين خباثت باطن، مايه آلودگي آنهاست و انسان آلوده نمي تواند به حقيقت قرآن طاهر راه پيدا کند. به همين جهت اکثر مؤمنان از درک معارف بلند قرآن، عاجزند.
25. سوره يوسف، آيه 106.26. سوره توبه، آيه 28.