جزع

در مقابل صبر «جزع» قرار دارد. ممکن است کسي جزع تام يا متوسط داشته باشد؛ ولي اگر کسي به مقام صبر شاکرانه و عارفانه برسد، از هرگونه جزعي منزه است.
چنانکه امامان معصوم (عليهم السلام) مي فرمودند:
ما راضي به قضاي الهي و تسليم امر او هستيم و هرگز آنچه را خدا برايمان بپسندد مکروه نمي داريم:
«فاذا نزل امر الله عز و جل رضينا بقضائه و سلمنا لامره و ليس لنا ان نکره ما احب الله لنا» (5).
اين مقام «رضا» است که فوق مقام صبر است؛ يعني، مقام صبر در سقف نهايي خود به مقام رضا مي رسد و صابر به مقام راضي بار مي يابد.
5. من لا يحضر، ج 1، ص 190.