اقسام اراده

اراده بر دو قسم است: اراده اي که زمينه «سلوک» را فراهم مي کند و اراده اي که زمينه «صدور» را فراهم مي کند.
آن جا که شخص در بين راه است و به مقصد اراده مي ورزد اين اراده، زمينه رفتن و سلوک او را فراهم مي کند، اما وقتي به مقصد رسيد و به منشا هر کمالي بار يافت اراده اش منشا صدور مي شود؛ نه منشا سلوک. از اين رو مردان حق، تا در دنيا هستند مريد حقند و به او ارادت مي ورزند، ولي وقتي به مقصد نايل شدند اراده آنان مصدر و زمينه صدور کمال است و به همين جهت اهل بهشت هر نعمتي را با اراده حاصل مي کنند و در آن جا ديگر نيازي به حرکت دست و پا و سلوک نيست:
«لهم ما يشاؤن فيها و لدينا مزيد» (2)
هرچه را بهشتيان، اراده کنند براي آنان حاصل مي شود؛ همان طور که خداي سبحان با اراده کار مي کند:
«انما امره اذا اراد شيئا ان يقول له کن فيکون» (3).
2. سوره ق، آيه 35.3. سوره يس، آيه 82.