همسفر سالکان[321]

خداي سبحان به رسولش مي فرمايد: با اينها باش؛ زيرا اگر سالک بداند راهنما با اوست، بدون اضطراب راه را طي مي کند، ولي اگر راهنما او را رها کند و فقط راه نشان بدهد، ولي همسفر وي نباشد، او با دشواري و اضطراب آن راه را طي مي کند.
مفاد آيه مورد بحث، هميشه و هم اکنون نيز زنده است. چون آيه، ناظر به رسالت و خصيت حقوقي پيغمبر است؛ نه فقط ناظر به شخصيت حقيقي و بدن ظاهري او. در زمان ظهور و حضور وجود مبارک پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم آن حضرت هم حضور عنصري و هم حضور رسالي، و ولايي دارد؛ اما اکنون که بشر در خدمت بدن عنصري آن حضرت نيست در سايه رحمت و ولايت و رسالت او به سر مي برد.هم اکنون نيز اگر کسي در بامداد و شامگاه اهل ذکر باشد و به نماز واجب و مستحب و انجام فرايض و نوافل، بپردازد و کار او براي خدا و در مسير حلال باشد، او سالک راه و همسفر رسول اکرم و عترت طاهرين (عليهم السلام) و هم چنين همسفر ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) است.
گرچه اين آيه خطاب به پيغمبر است؛ ولي امام عصر (ارواحنا فداه) نيز که جانشين آن حضرت است مخاطب اين آيه است و به اين آيه عمل مي کند و با سالکان طالب «وجه الله» همسفر است؛ يعني پيشاپيش آنان قدم مي نهد و ساير سالکان به دنبال او گام بر مي دارند. گرچه

راه سخت و منزل دور

پاي لنگ و شام، تار و مه بي نور

ولي چنين نيست که رهبر، سالک را رها کرده باشد.

کسي که اهل اين راه باشد، احساس امن و آرامش مي کند و مي يابد که مولاي او پيشاپيش وي در حرکت است. او نه تنها امام سياسي امت است و جامعه را در[322]سياست و حکومت رهبري مي کند، بلکه مولاي سالکان کوي وصال نيز هست و آنان را از نظر معنا نيز قدم به قدم رهبري مي کند. او امام دلهاست؛ همان طور که امام بدنهاست و امام جهاد اکبر است؛ چنانکه رهبر جهاد اصغر است.