عدم انقطاع اراده

در سخنان محقق طوسي و ديگران (رضوان الله عليهم) آمده است که اراده با وصول به مراد، منقطع مي شود، ولي چنين نيست، بلکه اراده با وصول به مراد، کامل مي شود. اوصافي که در بين راه لازم است وقتي به مقصد رسيد به «کمال» مي رسد؛ نه اين که به «زوال» رسيده باشد. اراده، کمال است و اين کمال زايل نمي شود، بلکه به مرحله نهايي خود بار مي يابد. اين همان است که قبلا به آن اشاره شد که اراده قبل از وصول، زمينه سلوک و بعد از وصول، زمينه صدور را فراهم مي کند.تذکر: انسان يا به طرف بالا صعود و يا به طرف پايين، سقوط دارد. سقوط، سير است و اراده مي خواهد؛ چنانکه صعود، سير است و اراده طلب مي کند و آنچه فعلا محور بحث است اراده صعود است، نه اراده سقوط. اراده، مراد را مشخص مي کند و مراد، ذات اقدس خداوند و اوصاف کمال و جمال و اسماي حسناي اوست:
«اليه يصعد الکلم الطيب و العمل الصالح يرفعه» (14).
14. سوره فاطر، آيه 10.