تجارت پرسود

اگر براي انسان «پايدار» و «ناپايدار» معلوم شود و سپس او، ناپايدار را رها کرده،[143]پايدار را بگيرد، در تجارت سود مي برد. قرآن کريم در باره تجارت انسان، دو پيام دارد:
1. انسان، همواره در صدد داد و ستد است اگر چه خود را بيکار مي پندارد. انسان همواره يا هدايت و آخرت مي خرد و ضلالت و دنيا مي فروشد و يا برعکس. اگر، هدايت و عقل را بخرد و ضلالت و جهالت را بدهد، در حقيقت، چيزي را که سراب است و برخي آن را واقعيت مي پندارند رها کرده و ماندني را مي گيرد و آنگاه با اين کالاي ماندني سفر مي کند و در قيامت براي او ميزاني هست، چون بار وزيني به همراه دارد، ولي اگر هدايت و آخرت را از دست بدهد و ضلالت و دنيا را بگيرد، در قيامت براي او ميزاني نيست؛ چون بار وزين و ارزنده اي به همراه ندارد تا سنجيده شود، چنانکه قرآن مي فرمايد:
«فلا نقيم لهم يوم القيامة وزنا» (41)
ما ترازويي براي کافران اقامه نمي کنيم.
2. کسي که هدايت را بخرد واقعا چيزي را مي گيرد و سراب را از دست مي دهد؛ ولي کسي که هدايت را بفروشد و ضلالت را بخرد، آنها که ضلالت را به او مي فروشند، هدايت را زير پاي خود مي گذارند و آن را حفظ نمي کنند. در هر خريد و فروشي، خريدار مثمن و فروشنده، ثمن را که مي گيرند حفظ مي کنند، ولي کساني که کالاي ضلالت و گمراهي را به جاهلان مي فروشند و جاهلان، ضلالت را از آنان مي خرند:
«اولئک الذين اشتروا الضلالة بالهدي و العذاب بالمغفرة» (42)
آنان هدايت را پشت سر مي اندازند، نه اين که آن را در جايي ذخيره کنند. از اين رو تعبير قرآن کريم اين است که:
«فنبذوه وراء ظهورهم» (43)
آنان کتاب خدا و دين الهي را پشت سر مي اندازند. هدايت را از دست جامعه مي گيرند، و جامعه انساني را از هدايت، تهي مي سازند.
41. سوره کهف، آيه 105.42. سوره بقره، آيه 175.43. سوره آل عمران، آيه 187.