حجاب گناه

در تطبيق و تفسير گناه با دقت و تامل بيشتر، معاني لطيف تري نصيب انسان مي شود. به گونه اي که مکروهات و حتي مباحات را هم گناه، تلقي مي کند؛ البته نه گناهي که مايه سقوط از عدالت فقهي و سقوط در جهنم باشد؛ بلکه به اين معنا که اگر آن را انجام بدهد و به آن مبتلا شود، از فضايل عقلي، محروم مي شود. چنين انساني گاهي فضايل را هم حجاب مي داند؛ نه براي اين که اينها شرعا نارواست؛ بلکه چون رؤيت و سرگرمي به اينها نمي گذارد انسان به «ام الفضائل» راه پيدا کند و به طور کلي هر مرتبه پايين نسبت به عالي، حجاب مي شود تا به اسماء و[156] اوصاف الهي برسد که در آن جا سخن از حجاب نوري است؛ به اين معنا که، اسماء و صفات فعلي، حجاب اسماء و صفات ذاتي و اسماء و صفات ذاتي، حجاب خود ذاتند. البته ذات، حجاب محض است و کسي به آن جا راه ندارد.