السَّوْر :

السُّورَه 

مقام و منزلت رفیع

شاعر گوید :

ا لم تر انّ اللّه اعطاک سوره               ترى کلّ ملک دونها یتذبذب‏

                                 (آیا نمى‏بینى که خداى، رفعتى به تو داده است و هر ملکى ما دون این مقام سرگردان و مضطرب است).

سُورُ المدینه

دیوار های مرتفع

دیوارهاى شهر که آن را کاملا در برمی ‏گیرد و احاطه می ‏کند.

سُورَهُ القرآن

1) احاطه و فراگیری

تشبیهى است یا به همان «سور» و دیوار شهر که قرآن هم مانند احاطه و فراگیرى دیوار به شهر محاط به سوره است

2) جایگاه منزلت 

یا اینکه مثل منازل قمر ، هر سوره در قرآن منزلتى و جایگاهى دارد. 

سُورَهٌ أَنْزَلْناها

قطعه

قسمتى از احکام و حکمتها

أَسْأَرْتُ فى القدح

بقیه 

بقیّه ‏اش را در قدح گذاردم.

و کسى که- سوره- را- سَوْرَه (با مجزوم نمودن حرف واو) بگوید در آنصورت از اسارت است یعنى تتمّه ‏اى از آن را باقى گذاردم، گویى که هر سوره قرآن قطعه‏ اى و جزئى از کلّ سوره‏ ها و تمام قرآن است.

ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ج‏2، ص: 279